Dnia 7 czerwca 2011 roku Komisja Europejska decyzją 3759 wprowadziła ujednolicone zasady interpretacji przepisów dot. dziennych okresów odpoczynków kierowców oraz metody obliczania dziennego okresu prowadzenia pojazdu. W celu przybliżenia praktycznego rozwiązania tej decyzji zaprezentujemy zastosowanie tej wytycznej w praktyce.
Decyzja KE dotyczy przede wszystkim obliczania dziennego czasu prowadzenia pojazdu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 561/2006. Ma to wyeliminować nieuzasadnione nakładanie kar za połączone czasy jazdy z kilku dni, wynikające z nieprawidłowego odbioru odpoczynku dziennego.
KE decyzją 3759 zaleca więc następujące podejście do tej kwestii:
"obliczanie dziennego okresu prowadzenia pojazdu kończy się z początkiem nieprzerwanego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 7 godzin. Obliczanie kolejnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu zaczyna się po upływie tego nieprzerwanego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 7 godzin."
Oznacza, że w każdym przypadku, kiedy kierowca odebrał nieprzerwany co najmniej 7 godzinny odpoczynek dzienny (co i tak jest wykroczeniem wg rozp.561), organ kontrolny nie ma możliwości ukarania za łączony okres czasu jazdy sprzed odpoczynku, aż do czasu odebrania prawidłowej pauzy 9 lub 11 godzinnej.
W oparciu o tą decyzję przeanalizujemy przykład jego zastosowania w codziennej pracy kierowcy.
Poniżej przedstawiamy diagram pracy kierowcy przez okres dwóch dni.
Dnia pierwszego kierowca pracował do godziny 17:50, a następnie rozpoczął odbieranie odpoczynku dziennego. Jednak o godzinie 23:00 tego samego dnia wykonał podjazd trwający 30 minut, co spowodowało przerwanie odpoczynku. Pomijamy w tym momencie powód takiego podjazdu gdyż nie jest to przedmiotem tego przykładu. Tak więc do 23:00 kierowca odebrał niespełna 5 godzin i 10 minut odpoczynku.
Po zakończonym podjeździe dokończył odbieranie odpoczynku, który trwał do dnia drugiego do godziny 6:35. Tak więc druga część odpoczynku wyniosła 7 godzin i 5 minut.
Jakie więc będą konsekwencje takiej pracy kierowcy w okresie dwóch dni biorąc pod uwagę decyzję KE 3759?
Bez wątpienia kierowca wykonał za krótki odpoczynek dzienny i to raczej nie podlega dyskusji. Najdłuższy odpoczynek dzienny w tym okresie wyniósł 7 godzin i 5 minut. Do celów naszego przykładu przyjmujemy, że w tym okresie kierowca mógł wykonać odpoczynek skrócony trwający co najmniej 9 godzin. Zatem odpoczynek dzienny jest za krótki o 1 godzinę i 55 minut.
Biorąc pod uwagę załącznik nr 3 lp. 5.7. do ustawy o transporcie drogowym, mamy:
Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku dziennego - zarówno w przypadku załogi jednoosobowej, jak i załogi kilkuosobowej:
1) o czas do 1 godziny - 150 zł
2) o czas powyżej 1 godziny do 2 godzin - 350 zł
3) za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin - 550 zł
Wobec powyższego za skrócenie odpoczynku dziennego nałożony zostanie mandat na pracodawcę zgodnie z załącznikiem nr 3 w wysokości 500zł.
Jeśli chodzi o kolejne wykroczenie, dotyczące dziennego okresu prowadzenia pojazdu (zsumowana jazda łączna z dwóch dni), zastosujemy decyzję KE. Tak więc obliczenie dziennego okresu prowadzenia pojazdu kończy się z początkiem nieprzerwanego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 7 godzin. Oznacza to, że w naszym przykładzie dzienny okres prowadzenia, dnia pierwszego kończy się o godzinie 23:00 z początkiem rozpoczęcia odpoczynku dziennego trwającego nieprzerwanie przez czas 7 godzin i 5 minut. W konsekwencji oznacza to, że organ kontrolny nie może nałożyć mandatu za jazdę łączną z dnia pierwszego i drugiego.
Kiedy nie możemy zastosować decyzji KE nr 3759
Wcześniej przytoczony przykład pracy kierowcy został tym razem nieco zmieniony. Głównie chodzi o dzień drugi, w którym kierowca rozpoczął pracę nieco szybciej o godzinie 6:00, a nie o 6:35. Poniżej zobrazowanie graficzne takiej pracy.
Niestety w tym przykładzie najdłuższy odpoczynek dzienny wynosi 6 godzin i 30 minut, zatem nie możemy zastosować decyzji KE w przypadku obliczania dziennego okresu prowadzenia pojazdu, co niesie za sobą dość duże konsekwencje mandatowe.
- Pierwszą jest mandat za skrócenie odpoczynku dziennego o 2 godziny i 30 minut zgodnie z załącznikiem nr 3 uotd, który wyniesie 1050 zł
- Drugim mandatem jest przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu o 9 godzin, przy założeniu, że kierowca w tym okresie mógł prowadzić pojazd do 10 godzin. W naszym przykładzie nastąpiło sumowanie czasu jazdy z dwóch dni, zakładając to, że po tym drugim dniu kierowca odebrał prawidłowy odpoczynek dzienny (zdjęcie poniżej).
Zatem zgodnie z załącznikiem nr 3 lp.5.2. do uotd mamy.
Przekroczenie dziennego czasu prowadzenia pojazdu powyżej 10 godzin w sytuacji, gdy jego wydłużenie w danym tygodniu było dozwolone:
1) o czas do mniej niż 1 godziny - 100 zł
2) o czas od 1 godziny do mniej niż 2 godzin - 200 zł
3) za każdą rozpoczętą godzinę od 2 godzin - 250 zł
Wobec powyższego mandat za łączny dzienny okres prowadzenia, który został przekroczony o 9 godzin wyniesie 1750 zł.
Łączny mandat, który organ kontrolny nałoży na pracodawcę wyniesie aż 2800 zł
Porównując te dwa przykłady widzimy, że zbytnio się między sobą nie różnią, jedynie rozpoczęciem pracy w dniu drugim. Zwracajmy zatem uwagę na długości odpoczynków dziennych, by trwały co najmniej 7 godzin.
Podstawa prawna
- Decyzja wykonawcza komisji nr 3759 z 07.06.2011 w sprawie obliczania dziennego czasu prowadzenia pojazdu zgodnie z rozporządzeniem
(WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady - art.8 Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
- ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
Grzegorz Jankowski
źródło: logsped.pl
