W systemach pracy kierowców istnieje wiele możliwości, które są uwarunkowane stylem funkcjonowania firmy, rodzajem wykonywanych zadań przewozowych oraz ich miejscem. Coraz częściej zdarzają się jednak przypadki, w których kierowca w ciągu 24 godzin ma nie wiele jazdy i odbiera dwa odpoczynki dzienne. W takich wypadkach wielokrotnie pracodawcy nie wiedzą jak zakwalifikować taką sytuację, czy są to dwa okresy prowadzenia, czy jeden.
Na początek przytoczymy przykład, w którym kierowca, w okresie 24 godzinnym będzie miał dwa krótkie okresy prowadzenia pojazdu i dwa skrócone odpoczynki dzienne.
Jak widzimy na zdjęciu poniżej kierowca prowadził pojazd 2 godziny, po czym miał odpoczynek trwający 9 godzin. Po tym odpoczynku prowadził pojazd przez okres 4 godzin i ponownie miał 9 godzin odpoczynku. Wszystkie te czynności jazdy i odpoczynków zawierają się w 24 godzinach (w dobie).
Jak więc mamy zinterpretować dzień pracy kierowcy?
Naturalną sprawą, ale nie najlepszą będzie, gdy przyjmiemy, że kierowca tego dnia odebrał dwa skrócone odpoczynki dzienne. Musimy jednak pamiętać, że kierowca w naszym przypadku wykonał dwa okresy prowadzenia pojazdu.
Przytoczyłem powyżej pojęcie „okres prowadzenia pojazdu”, ponieważ art.4 q) rozporządzenia 561/2006 (WE) wyraźnie określa, że jest to łączny czas prowadzenia pojazdu od chwili rozpoczęcia przez kierowcę prowadzenia pojazdu po okresie odpoczynku lub przerwie do momentu rozpoczęcia okresu odpoczynku lub przerwy. Zatem kierowca ma jeden okres prowadzenia pojazdu trwający 2 godziny i drugi trwający 4 godziny. To rozwiązanie wydaje się prawidłowe, ale pociąga za sobą dodatkowy fakt wykonania przez kierowcę dwóch odpoczynków dziennych. Tak więc analizując cały tydzień pracy kierowcy należy pamiętać o tym, że kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.
Interpretacją bardziej racjonalną będzie przyjęcie, że odpoczynki wykorzystane tak jak w powyższym przykładzie, potraktujemy jako regularny dzielony odpoczynek dzienny.
Art.4 g) rozporządzenia 561/2006 (WE)
regularny dzienny okres odpoczynku oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin. Alternatywnie, regularny dzienny okres odpoczynku można wykorzystać w dwóch częściach, z których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny a druga co najmniej 9 godzin.
Należy zatem przyjąć, że pierwszy z odpoczynków dziennych, po jeździe 2 godzinnej potraktujemy jako cześć trwającą co najmniej 3 godziny. Natomiast drugi z odpoczynków po jeździe 4 godzinnej potraktujemy jako część trwającą co najmniej 9 godzin. Tym sposobem kierowca w ciągu 24 godzin odbierze regularny odpoczynek dzienny.
Nasza interpretacja wprowadziła dość istotny fakt, że kierowca zamiast dwóch skróconych odpoczynków dziennych ma jeden regularny odpoczynek dzienny. Ten sposób interpretacji oczywiście jest najlepszym rozwiązaniem w naszym przykładzie. Należy również podkreślić iż zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Transportu Drogowego z 28 lipca 2011 roku, inspektoraty wojewódzkie powinny w taki właśnie sposób interpretować odpoczynek dzienny.
Grzegorz Jankowski
źródło: logsped.pl
